در طراحی این نسل که شباهت های نیز به نسل جدید 911 دارد و از تغییراتی که پورشه روی این نسل انجام داده می توان به سپر , چراغ و تغییر ستون (آ) در جلو و اسپویلر و چراغ های جدید در عقب همراه با در موتور جدید و بسیاری دیگر از تغییرات روی آن ایجاد کرده که در کل ظاهری تهاجمی و اسپرت تر برای نسل جدید باکستر ایجاد کرده است.

هنوز حرف دقیقی در مورد پیشرانه این نسل زده نشده اما انتظار میرود موتور ها آن یک 6 سیلندر به حجم 3.4 لیتر با توان 315 ایب بخار قدرت و 360 نیوتن متر گشتاور و یک موتور 4 سلندر  می باشند . با این وجود طبق گزارش های قبلی ممکن از قلب تپنده این نسل شش سیلندر به حجم 2.9 لیتر خواهد بود.

پورشه باکستر 2012 احتمالا در یکی از نمایشگاه های بین المللی  دیترویت  یا ژنو به نمایش در خواهد امد.

=====

آیا روزی فرا می رسد که گوشی های هوشمند و لپ تاپ ها از این اندازه ها نیز کوچکتر و سبک تر شوند؟ آیا دانشمندان قادرند مرزهای دانش را گسترش داده و ناممکن ها را ممکن کنند؟ و آیا کربن، این ماده ی جادویی می تواند نقطه ی عطف دیگری در علوم بیافریند؟ به تازگی IBM توانسته ترانزیستور 9 نانومتری خلق کند که باعث کوچک شدن قطعات الکترونیکی می شود.

محققان IBM، موفق به تولید ترانزیستورهای 9 نانومتری از نانوتیوب کربن  (سبک وزن ترین ماده جهان که از آن برای استتار ابزارها و ساخت هواپیماهای نظامی رادار گریز استفاده می شود)  شده اند. در مقایسه، سیلیکن دارای محدودیت تئوریک 10 نانومتری است که پس از تبدیل به ترانزیستور اندازه آن به بیش از 22 نانو متر می رسد.

اما، اخیراً بخش تحقیق و توسعه شرکت اینتل موفقیت هایی در تولید ترانزیستورهای کوچکتر بدست آورده است. به طوری که طبق اعلام این شرکت، اینتل تا سال 2015 قادر به تولید تراشه هایی با ترانزیستورهای 10 نانو متری از جنس سیلیکون خواهد بود.

اهمیت تولید اخیر IBM از این نظر است که هر چه بتوانیم معماری ترانزیستورها را ریزتر کنیم، قادر خواهیم بود تا تراشه های کوچکتر و کم مصرف تری بسازیم. از این گذشته، به اعتقاد دانشمندان ترانزیستورهای کربنی قادرند تا کارایی به مراتب بهتری نسبت به نمونه های سیلیکونی از خود نشان دهند.

البته هنوز در ابتدای راه و مراحل آغازین این فن آوری هستیم و موانع متعددی پیش روی کارشناسان قرار دارد. برای نمونه به کار گیری فلزات در مواد کربنی به ایجاد اتصال کوتاه و عدم کارایی ترانزیستورها منتهی می شود. از این گذشته هنوز دانش فنی لازم برای ایجاد مدارات مجتمع و IC هایی از این جنس وجود ندارد.

جالب اینکه اگر این فن آوری روزی به حقیقت بپیوندد، می تواند خط بطلانی بر قانون مور بکشد. قانون مور یا Moore's Law نخستین بار توسط گوردون مور؛ از بنیانگذاران شرکت اینتل در سال 1965 بیان شد. وی معتقد بود که هر دو سال یکبار، تعداد ترانزیستورهای بکار رفته بر روی یک تراشه با مساحت ثابت، تقریباً دو برابر بیشتر می شود.

باید منتظر بود و دید که آیا در آینده نه چندان دور گوشی های هوشمند و لپ تاپ هایی خواهیم داشت که از نظر اندازه و وزن باز هم آب رفته اند و زمانی فرا برسد که بودن یا نبودن لپ تاپ در کیفتان را حس نکنید چه برسد به گوشی عزیزتان!

=====

شاید در عالم واقع حضور در دو محل مختلف به طور هم زمان امکان پذیر نباشد؛ اما از نظر قوانین کوانتومی چنین چیزی ممکن است. اکنون دانشمندان آزمایشی ترتیب داده اند تا به بررسی این موضوع بپردازند.

 آزمایش جاه‌طلبانه‌ای که طی آن قرار است یک گوی شیشه‌ای به طور هم‌زمان در دو محل وجود داشته باشد، می‌تواند حساس‌ترین امتحانی باشد که تا کنون در خصوص نظریه کوانتوم مطرح شده است. به گفته محققان، این آزمایش یک گوی محتوی میلیون‌ها اتم را در یک وضعیت برهم‌نهی در مکان‌های مختلف قرار خواهد داد.

 از زمانی‌که اروین شرودینگر طی آزمایش نظری مشهور خود اعلام کرد که یک گربه به صورت هم‌زمان می‌تواند در یک برهم‌نهی از وضعیت مرده و زنده بودن قرار داشته باشد، فیزیک‌دانان همواره از خود می‌پرسند که آیا اجسام بزرگ می‌توانند از قوانین کوانتوم تبعیت کنند یا خیر.

ایده آزمایش این است که یک گوی شیشه‌ای به قطر 40 نانومتر که در یک محفظه کوچک قرار دارد، به طور ناگهانی تحت بمباران یک لیزر قرار بگیرد. این کار باعث می‌شود که گوی از یک سمت محفظه به سمت دیگر پرتاب شود. اما از آنجایی‌که ماهیت نور کوانتومی است، موقعیت کره نیز وضعیتی کوانتومی خواهد داشت. این مساله باعث می‌شود که گوی در یک برهم‌نهی کوانتومی قرار گیرد.

به گفته اوریل رومرو ایزارت از موسسه اپتیک کوانتومی ماکس پلانک آلمان، قرار است که آزمایش در خلاء بالا و دمای فوق العاده پایین انجام شود تا اختلالات گرمایی یا مولکول‌های هوا مزاحمتی برای گوی ایجاد نکنند.

بدون ذره‌ای هم‌پوشانی
سال گذشته آرون اوکانل و همکارانش در دانشگاه سانتاباربارا کالیفرنیا، نشان دادند که ایجاد برهم‌نهی در یک نوار فلزی به طول 60 میکرومتر امکان‌پذیر است. با این وجود، جدایش فیزیکی ناشی از دو وضعیت مختلف نوار تنها 1 فمتومتر (هر فمتو معادل 10 به توان منفی 15 است) بود، یعنی چیزی تقریبا معادل عرض هسته یک اتم.

در مقابل، آزمایش جدید گوی شیشه‌ای را در آن واحد در دو موقعیت کاملا متمایز و بدون کوچک‌ترین هم‌پوشانی قرار می‌دهد. رومرو ایزارت می‌گوید: «در آزمایش پیشنهادی ما، مرکز جرم در یک برهم‌نهی از موقعیت‌های مکانی قرار می‌گیرد که فاصله آنها از یکدیگر، بیشتر از اندازه خود جسم است.»

آزمایش‌های تداخل‌سنجی اتمی که در آنها فلورین‌ها (کلاس خاصی از مولکول‌های کربنی که شکلی کروی دارند) و سایر مولکول‌های شامل چند صد اتم در وضعیت‌های متمایز برهم‌نهی قرار گرفته‌اند، از نظر جدایش قبلا هم به نتایج خوبی رسیده است. اما رویکرد جدید به راستی از اجسام ماکروسکوپی برای آزمایش استفاده می کند.

به گفته محققان، انجام آزمایش‌هایی در خصوص مکانیزم‌های کوانتوم بسیار ارزشمند است. مشاهده رفتار چنین اجسام بزرگی که از قوانین کوانتوم پیروی می‌کنند، بهترین وسیله برای یافتن راه‌هایی است که در آن نظریه کوانتوم ممکن است شکست بخورد.

به گفته آنتونی لگات از دانشگاه ایل‌نویز، آزمایش رومرو ایزارت می‌تواند درک ما را از حقایق پشت پرده کوانتوم بالا ببرد. وی می‌گوید: «نه آزمایش‌های فلورینی و نه آزمایش اوکانل، قادر نیستند که نظریات قدرتمند رقیب نظریه کوانتوم را مورد آزمایش قرار دهند.»

=====

شاید در عالم واقع حضور در دو محل مختلف به طور هم زمان امکان پذیر نباشد؛ اما از نظر قوانین کوانتومی چنین چیزی ممکن است. اکنون دانشمندان آزمایشی ترتیب داده اند تا به بررسی این موضوع بپردازند.

 آزمایش جاه‌طلبانه‌ای که طی آن قرار است یک گوی شیشه‌ای به طور هم‌زمان در دو محل وجود داشته باشد، می‌تواند حساس‌ترین امتحانی باشد که تا کنون در خصوص نظریه کوانتوم مطرح شده است. به گفته محققان، این آزمایش یک گوی محتوی میلیون‌ها اتم را در یک وضعیت برهم‌نهی در مکان‌های مختلف قرار خواهد داد.

 از زمانی‌که اروین شرودینگر طی آزمایش نظری مشهور خود اعلام کرد که یک گربه به صورت هم‌زمان می‌تواند در یک برهم‌نهی از وضعیت مرده و زنده بودن قرار داشته باشد، فیزیک‌دانان همواره از خود می‌پرسند که آیا اجسام بزرگ می‌توانند از قوانین کوانتوم تبعیت کنند یا خیر.

ایده آزمایش این است که یک گوی شیشه‌ای به قطر 40 نانومتر که در یک محفظه کوچک قرار دارد، به طور ناگهانی تحت بمباران یک لیزر قرار بگیرد. این کار باعث می‌شود که گوی از یک سمت محفظه به سمت دیگر پرتاب شود. اما از آنجایی‌که ماهیت نور کوانتومی است، موقعیت کره نیز وضعیتی کوانتومی خواهد داشت. این مساله باعث می‌شود که گوی در یک برهم‌نهی کوانتومی قرار گیرد.

به گفته اوریل رومرو ایزارت از موسسه اپتیک کوانتومی ماکس پلانک آلمان، قرار است که آزمایش در خلاء بالا و دمای فوق العاده پایین انجام شود تا اختلالات گرمایی یا مولکول‌های هوا مزاحمتی برای گوی ایجاد نکنند.

بدون ذره‌ای هم‌پوشانی
سال گذشته آرون اوکانل و همکارانش در دانشگاه سانتاباربارا کالیفرنیا، نشان دادند که ایجاد برهم‌نهی در یک نوار فلزی به طول 60 میکرومتر امکان‌پذیر است. با این وجود، جدایش فیزیکی ناشی از دو وضعیت مختلف نوار تنها 1 فمتومتر (هر فمتو معادل 10 به توان منفی 15 است) بود، یعنی چیزی تقریبا معادل عرض هسته یک اتم.

در مقابل، آزمایش جدید گوی شیشه‌ای را در آن واحد در دو موقعیت کاملا متمایز و بدون کوچک‌ترین هم‌پوشانی قرار می‌دهد. رومرو ایزارت می‌گوید: «در آزمایش پیشنهادی ما، مرکز جرم در یک برهم‌نهی از موقعیت‌های مکانی قرار می‌گیرد که فاصله آنها از یکدیگر، بیشتر از اندازه خود جسم است.»

آزمایش‌های تداخل‌سنجی اتمی که در آنها فلورین‌ها (کلاس خاصی از مولکول‌های کربنی که شکلی کروی دارند) و سایر مولکول‌های شامل چند صد اتم در وضعیت‌های متمایز برهم‌نهی قرار گرفته‌اند، از نظر جدایش قبلا هم به نتایج خوبی رسیده است. اما رویکرد جدید به راستی از اجسام ماکروسکوپی برای آزمایش استفاده می کند.

به گفته محققان، انجام آزمایش‌هایی در خصوص مکانیزم‌های کوانتوم بسیار ارزشمند است. مشاهده رفتار چنین اجسام بزرگی که از قوانین کوانتوم پیروی می‌کنند، بهترین وسیله برای یافتن راه‌هایی است که در آن نظریه کوانتوم ممکن است شکست بخورد.

به گفته آنتونی لگات از دانشگاه ایل‌نویز، آزمایش رومرو ایزارت می‌تواند درک ما را از حقایق پشت پرده کوانتوم بالا ببرد. وی می‌گوید: «نه آزمایش‌های فلورینی و نه آزمایش اوکانل، قادر نیستند که نظریات قدرتمند رقیب نظریه کوانتوم را مورد آزمایش قرار دهند.»

=====

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: